بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر هنگام باریابی نمایندگان لژیون خدمتگزاران بشر ۲۸ دی ماه ۱۳۴۸
| برنامه عمرانی چهارم | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | روزشمار انقلاب شاه و مردم |
۲۸ دی ۱۳۴۸
بیانات شاهنشاه در شرفیابی نمایندگان لژیون خدمتگزاران بشر
احساسات شما شایان تقدیر است و نمونه‌ای است از احساسات پاک هزاران نفر دیگر که داوطلب خدمت در چنین تشکیلات بشردوستانه‌ای شده‌اند.
گمان نمی‌کنم تاکنون در هیچ کشوری سابقه داشته‌باشد که چنین استقبالی از چنین امری شده‌باشد، تا آنجا که ۴۵ هزار نفر با چنین احساساتی آمادگی خود را برای خدمت به مردم اعلام داشته‌باشند.
فعالیت لژیون خدمتگزاران بشر در ایران بیش از پیش توسعه خواهدیافت و در کشورهای دیگر نیز افرادی پیدا خواهندشد که از همین انگیزه که احساسات شما را به هیجان آورده‌است، برخوردارباشند.
امروز در دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، با تمام ترقیات ظاهری و مادی که در آن دیده می‌شود، متأسفانه افرادی هستند که از ابتدایی‌ترین احتیاجات زندگی از قبیل غذا و لباس بی‌بهره‌اند. می‌گذریم از مسکن تمیز و بهداشتی، می‌گذریم از نعمت باسوادی، می‌گذریم از تفریحاتی که لازمه روح و جسم هر انسانی است. صحبت از احتیاجاتی نظیر غذا و مسکن است که هر بشری بدان نیازمند می‌باشد و هستند افرادی که آنها را هم ندارند.
آیا ما در کشور خود به سر حد کمال رسیده‌ایم؟ آیا هر فرد ایرانی تمام احتیاجات زندگیش برطرف شده‌است که اکنون به فکر دیگران افتاده‌ایم؟ نه. شاید عظمت کار ما در این است که با آنکه هنوز خودمان احتیاجات زیاد داریم و برای رسیدن به هدفها و خواستهایمان باید تلاش و کوشش کنیم، با این حال در چنین شرایطی، باز به فکر دیگران نیز هستیم. ما به این نتیجه رسیده‌ایم که در این جهان نمی‌شود گروهی به همه نعمتها متنعم باشند و گروه دیگر محروم، نمی‌شود جمعی غنی باشند و جمعی دیگر فقیر، نمی‌شود بسیاری سالم باشند و گروهی دیگر ناسالم.
جامعه بشری به این طریق قابل دوام نیست، و روزی دیر یا زود منفجر خواهدشد. پس در حین آنکه سعی می‌کنیم در کشور خود به هدفهایمان برسیم و احتیاجات ملت و مملکت را برطرف سازیم، در عین حال می‌کوشیم از گرفتاریها، بدبختیها، فشارهایی که مردم سایر نقاط گیتی را به زانو درآورده‌است، بکاهیم تا دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم واقعاً قابل زیست باشد.
تا موقعی که این سازمان بین‌المللی به وجود بیاید، آن کاری را که می‌توان در داخل مملکت انجام داد، شما باید انجام بدهید. حتی اگر لازم باشد می‌توانید به طور مستقیم و غیرمستقیم، با سازمانهایی که الان موجود هستند و در این رشته‌ها فعالیت می‌کنند، مانند شیروخورشید سرخ و سازمان شاهنشاهی و سایر سازمانهای خیریه، همکاری کنید. همچنین اعضای لژیون باید با سپاهیان انقلاب همکاری کنند و کارها و برنامه‌هایشان را تمرین نمایند تا اگر روزی لازم شد که در خارج از مرزهای کشور به فعالیت بشردوستانه خود بپردازند، بتوانند با آگاهی کامل وظایف خویش را انجام دهند. از اینها گذشته شما باید از رادیو، تلویزیون، مطبوعات، فیلم و سینما برای نشر آرمانهای بشردوستانه خود کمک بگیرید و مردم را روزبه‌روز بیشتر با هدفهای خود آشنا سازید.
آرزوی ما این است که روزی بشریت به جایی برسد که دیگر احتیاج به کمک و یاری چنین لژیون‌هایی نداشته‌باشد، ولی تا آن روز ما نمی‌توانیم راحت بنشینیم و از وظایف اخلاقی و انسانی خود کناره بگیریم ولو اینکه خودمان از تمام نعمتها برخوردار باشیم و غم و غصه‌ای نداشته‌باشیم. باید به خاطر داشته‌باشیم که هر قدر وضع ما بهتر شود، باید بیشتر به فکر دیگران باشیم.