اوپک
| تصمیم‌های مجلس شورای ملی درباره نفت و گاز | درگاه محمدرضا شاه پهلوی | روز نفت |
| درگاه نفت |
سازمان کشورهای صادر کننده نفت یا اوپک[۱]
که در ۱۸ شهریور ۱۳۳۹ برابر با ۹ سپتامبر ۱۳۳۹ در بغداد با بودن نمایندگان پنج کشور ایران، عراق، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا بنیان شد. آرمان این سازمان که سندیکای تولیدکنندگان نفت است، هماهنگ کردن تصمیم‌های کشورهای تولید کننده و تعیین سهمیه تولید برای ایستا نگاهداشتن بهای فروش نفت است. هم‌چنین برای آزاد شدن کشورهای تولید کننده نفت از فشار کارتل‌های نفتی است.
قطر در سال ۱۳۴۰ برابر با ۱۹۶۱ و لیبی در ۱۳۴۱ برابر با ۱۹۶۲ ، کشورهای امارات متحده عربی ۱۹۶۷ ، الجزایر ۱۹۶۹ ، نیجریه ۱۹۷۱ و انگولا و اکوادور ۲۰۰۷ به این سازمان پیوستند. اوپک از سال ۱۳۴۴ در وین پایتخت اتریش قراردارد.
۱۹ شهریور ۱۳۳۹ به سبب کاهش بهای نفت ، کنفرانس کشورهای نفت‌خیز خاورمیانه با شرکت کارشناسان نفتی ایران و سایر کشورهای منطقه در بغداد گشایش یافت.
۲۰ شهریور ۱۳۳۹ در دومین روز کنفرانس نفت بغداد، نماینده ایران[۲] به کاهش بهای نفت به سختی اعتراض کرد. سرانجام نمایندگان کشورهای شرکت کننده پیشنهاد نمودند که جبهه هم‌بسته‌ای ناهمسوی (علیه) کاهش بهای نفت بنیان شود.
۲۳ شهریور ۱۳۳۹ کنفرانس کشورهای نفت‌خیز خاورمیانه در بغداد به گفتگوهای خود پایان داد. بر پایه تصمیم این کنفرانس، سازمانی به نام سازمان کشورهای صادرکننده نفت، که کوتاه شده آن "اوپک" است بنیان شد تا سیاست نفتی کشورهای هم‌بند (عضو) این سازمان را هماهنگ سازد و در برابر شرکت‌های بزرگ نفتی و کارتل‌های نفتی از بهره مشترک کشورهای تولید کننده نفت دفاع کند و از نوسان‌های نابایست (غیرضروری) بهای نفت در آینده جلوگیری نماید.
۲ مهر ۱۳۳۹ قطعنامه کشورهای تولید کننده نفت که در کنفرانس بعداد شرکت کرده بودند در تهران و دیگر پایتخت‌های کشورهای عضو اوپک به چاپ رسید.
۹ آذر ۱۳۳۹ نشست‌های شاخه‌ای (فرعی ) سازمان کشورهای صادرکننده نفت در بغداد گشایش یافت.
۱۶ آذر ۱۳۳۹ کنفرانس اوپک در بغداد پایان یافت. در این کنفرانس طرحی که از سوی دولت ایران برای نوشتن اساسنامه سازمان کشورهای صادرکننده نفت فراهم‌آورده شده بود مورد بررسی قرارگرفت.
دنباله دارد
منبع