امیر عباس هویدا
امیرعباس هویدا در روز ۲۹ بهمن ماه ۱۲۹۸ در تهران زاده شد. وی دوره دوم دبیرستان را در فرانسه و دوره دانشگاه را در لندن، بروکسل و پاریس در رشته حقوق و علوم سیاسی به پایان رسانید. هویدا در زبان‌های انگلیسی، فرانسه و عربی چون زبان مادری توانا است.
امیر عباس هویدا در ۲۲ سالگی به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و در پُست‌های هموند دفتر وزارتی؛ اداره سوم سیاسی؛ اداره اطلاعات سفارت ایران در پاریس؛ دبیر دوم نمایندگی شاهنشاهی در آلمان؛ منشی ویژه حسین علاء نخست‌وزیر؛ رییس اداره روابط خارجی سازمان ملل برای پناهندگان؛ کاردار سفارت شاهنشاهی ایران در آنکارا و معاون و رییس هیات مدیره شرکت ملی نفت ایران کار کرد.
امیرعباس هویدا در کابینه حسنعلی منصور از ۱۷ اسفند ماه ۱۳۴۲ وزیر دارایی شد. در بامداد ۱ بهمن ماه ۱۳۴۳ از سوی فداییان اسلام دشمنان ایران و ایرانی، در برابر مجلس شورای ملی به حسنعلی منصور تیراندازی شد.[۱] شامگاه نشست فوق‌العاده هیات وزیران در پیشگاه شاهنشاه برگزار شد. شاهنشاه تا بهبودی نخست وزیر فرمانی برای امیرعباس هویدا وزیر دارایی کابینه منصور صادر کردند که سرپرستی کارهای دولت را به گردن گیرد.
۷ بهمن ماه ۱۳۴۳ امیرعباس هویدا به فرمان شاهنشاه به نخست وزیری برگزیده شد. امیرعباس هویدا کابینه خود را که به جز دو تن همان کابینه شادروان حسنعلی منصور بودند به پیشگاه شاهنشاه شناساند.[۲]
امیر عباس هویدا در روز ۱۵ امرداد ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی از نخست وزیری کناره گرفت و وزیر دربار شد. وی رویهم رفته دوازده سال و شش ماه و هشت روز نخست وزیر ایران بود. هوایدا ۴۶۰۳ روز نخست وزیر بود و طولانی‌ترین کابنیه همه دوران مشروطیت را نیز دارا بود. هویدا چهل و ششمین نخست وزیری بود که از مشروطبت به مجلس شورای ملی شناسانده شد.
امیرعباس هویدا از کشور ایران کشوری ساخت که در آن رفاه و رشد اقتصادی را به سطحی رساند که تاکنون جهان همانند آن را ندیده است. اگر هویدا می توانست نخست وزیر بماند امروز ایران یکی از ثروتمندترین و مرفه‌ترین کشور دنیا بود. بزرگترین ویژگی امیرعباس هویدا آن بود که وی فروتن بود و فروتن ماند و هر یک از مردم ایران به نخست وزیرشان دسترسی داشتند. هویدا سرمشق سیاستمداری بود که نخست به ایران می اندیشید. کشور و ملت ایران وام دار امیرعباس هویدا هستند.
امیر عباس هویدا نخست‌وزیر و پرزیدنت سادات
پیشباز امیر عباس هویدا نخست‌وزیر از ملک فهد ولیعهد عربستان سعودی
امیر عباس هویدا نخست‌وزیر و سلیمان دمیرل نخست‌وزیر ترکیه
امیر عباس هویدا نخست‌وزیر در نشست پیمان سنتو
در روز ۱۸ فروردین ماه ۱۳۵۸ خورشیدی امیرعباس هویدا نخست وزیر و وزیر دربار ساعت ۱۹ و بیست و پنج دقیقه تیرباران شد. در این روز ساعت ۱۴ دومین و آخرین دادگاه اسلامی امیرعباس هویدا برگزار شد. اعضای دادگاه یک رییس، پنج قاضی و یک دادستان از سازمان مجاهدین خلق و چریک‌های فدایی و توده ای‌ها و جبهه ملی و نهضت آزادی و اسلامیون همان آدمکشان آموزش دیده ایران در مکتب یاسر عرفات و کمپ های تروریستی فلسطین و لیبی و کوبا و لبنان بودند. رییس دادگاه ساعت ۱۷ و سی و پنج دقیقه کافی بودن محاکمه را اعلام داشت و پس از یک ساعت شور هویدا به عنوان مفسد فی الارض تیرباران شد. هنگامی که تیر شلیک شد قاتلین هویدا سه بار الله اکبر گفتند.
۱۸ فروردین ماه ۱۳۵۸ ساعت یک بامداد
۱- سرلشکر محمد جواد مولوی طالقانی رییس پلیس تهران
۲- سرتیپ خلبان ایرج امینی افشار فرمانده نظامی نجف آباد
۳- سرهنگ ماشالله افتخارمنش افسر لشکر گارد
۴- سرهنگ دوم پیاده هادی گلستانه
۵- ستوان یکم بهادر بهادری افسر لشکر گارد
۶- سرباز وظیفه مصطفی صدری سرباز گارد، گروهان پیروز گردان ۱۴۰ تیپ نادری تیرباران شدند.
۱۸ فروردین ماه ۱۳۵۸ شامگاهان ستوان یکم حسین مختاری اردکانی فرمانده قرارگاه شهربانی بوشهر تیرباران شد.
۱۸ فروردین ماه ۱۳۵۸ پاسبان عبدالرسول شیخی مامور شهربانی بوشهر تیرباران شد.
یادشان گرامی - روانشان شاد
نیز نگاه کنید به
- تصمیم قانونی دایر به‌ابراز رای‌اعتماد به دولت جناب آقای امیرعباس هویدا نخست‌وزیر ۱۳۵۴ - مصوب ۳ مهر ۱۳۵۴ - مجلس شورای ملی دوره بیست و چهارم قانونگذاری
- تصمیم قانونی دایر به‌ابراز رای‌اعتماد به دولت جناب آقای امیرعباس هویدا نخست‌وزیر ۱۳۵۰ - مصوب ۱ مهر ۱۳۵۰ - مجلس شورای ملی دوره بیست و سوم قانونگذاری
- تصمیم قانونی دایر به ابراز رای اعتماد به دولت جناب آقای امیرعباس هویدا نخست وزیر ۱۳۴۹ – مصوب ۱ اردیبهشت ۱۳۴۹ - مجلس شورای ملی دوره بیست و دوم قانونگذاری
- تصمیم قانونی دایر به‌ابراز رای‌اعتماد به دولت جناب آقای امیرعباس هویدا نخست‌وزیر ۱۳۴۶ - مصوب ۱ آبان ۱۳۴۶ - مجلس شورای ملی دوره بیست و دوم قانونگذاری
- تصمیم قانونی دایر به‌ابراز رای‌اعتماد به دولت جناب آقای امیرعباس هویدا نخست‌وزیر ۱۳۴۳ - مصوب ۱۱ بهمن ۱۳۴۳ - مجلس شورای ملی دوره بیست و یکم قانونگذاری
منبع