الگو:نوشتار برگزیده
دو هفته پس از اینکه جشن چهل و چهارمین سال تحصیلی دانشگاه تهران در پیشگاه شاهنشاه آریامهر و علیاحضرت شهبانو برگزار شد و نمایندگان دانشجویان دانشگاه تهران درخواست‌های خود را برای بهبودی رفاه و آسایش و افزایش بورس‌های تحصیلی، و بالا بردن امکانات ورزشی از پیشگاه همایونی درخواست کردند، دیگر دانشجویانی که ایده آل آنها روح الله خمینی بود جشن ویژه خود را بر پا داشتند و کاتالوگی از درخواست خود را اعلام نمودند.
پنج دانشجوی اسلامی با نقاب بر چهره در روز ۱۷ مهر ماه ساعت ۲۱ در خوابگاه دانشجویی دانشگاه تهران شیشه‌های بزرگ دو ساختمان خوابگاه را خرد کردند، اتوبوس دانشجویان را به آتش کشیدند و دو اتوبوس دیگر را درب و داغان نمودند.
در اعلامیه ای با عنوان « هشدار به دانشجویان دختر دانشگاه تهران عاملین فساد در دانشگاه تهران» ، درخواست‌های خود را در سراسر دانشگاه و خوابگاه دانشجویان در خیابان امیرآباد پخش کردند: در دانشگاه باید دختر و پسر از هم جدا شوند، در اتوبوس رایگان دانشگاه دختر و پسر نباید وارد شوند بلکه در اتوبوس‌های جداگانه بر پایه جنسیت. هم چنین فروشگاه‌های مواد غذایی و رستوران دانشگاه باید دخترانه و پسرانه شود. حتی برای خرید مواد غذایی عاملین فساد یعنی دختران دانشگاه تهران نباید به فروشگاه خوابگاه دانشجویان بروند. برای اینکه کسی نپندارد که این اعلامیه شوخی است، هشدارهای دانشجویان اسلامی با تهدید دختران دانشجوی دانشگاه تهران به مرگ پایان یافت.
پاسخ نمایندگان دانشجویان نشان می‌داد که آنها این اعلامیه را جدی نگرفته‌اند. "آتش زدن اتوبوس و شکستن شیشه‌ای که متعلق به خود ماست چه دردی را دوا می‌کند. اموالی که ما به رایگان از آن بهره مند هستیم از مالیاتی است که آنان به غلط از حقوق آنان دفاع می کننند می‌باشد. دختر و پسری که کنار یکدیگر روی یک صندلی می‌نشینند و از یک استاد درس می گیریند چرا باید اتوبوس جدا و سلف سرویس جدا داشته باشند."
خطر هولناکی که از این گروه و کسانی که در پشت پرده این دانشجویان اسلامی را پشتیبانی می‌کردند، بلند شده بود را نمایندگان دانشجویان و سرپرستان دانشگاه درنیافتند. اینکه این گروه به خود اجازه دادند که دختران دانشجوی دانشگاه تهران را عاملین فساد بنامند و آنان را در صورتی که درخواست‌های آنان را انجام ندهند به مرگ تهدید کنند، می‌بایستی که برای روسای دانشگاه ، استادان و دانشجویان زنگ خطر به سدا در آورد. به جای آن، پس از چند روز دوباره شیشه‌های بزرگ ساختمان انداخته شد. اتوبوس‌های جدیدتر و زیباتر و راحت تر برای استفاده رایگان دانشجویان خریده شد.
اینکه این دانشجویان بدون مجازات ماندند، انگیزه‌ای برایشان شد که به ترور دیگر دانشجویان ادامه دهند. هر روز رستوران دانشگاه شاهد پراندن بشقاب‌ها و سینی‌ها به در و دیوار و خرد کردن میز و صندلی بود.
این نخستین باری بود که دانشجویان در آغاز سال تحصیلی درخواست‌هایی نمود که دانشگاه تهران با ۱۸٬۰۰۰ دانشجوی می‌بایستی که بر پایه قوانین شریعت اداره شود. نخستین باری بود که دانشجویان خواستار حکومت اسلامی و جامعه اسلامی شدند. ارگان‌های امنیتی نیز واکنشی نشان ندادند و بدنی سان، گروهی که دنباله روی دانشجویان اسلامی شد، بزرگتر و بزرگتر گردید و کار به غارت و آتش زدن بانک‌ها ، بارها، دیسکوتک‌ها، سینماها و مزاحمت برای بانوان ایرانی و قتل و غارت کشید.
هنگامی که دیگر دانشجویان از شاهنشاه آریامهر در زمینه‌های بهبود آموزشی و رفاهی در خواست خود را به آگاهی همایونی رساندند، این پنج دانشجو ابزار کار پروپاگاندای اسلامی بودند. همانگونه که روح الله خمینی در کتاب ولایت فقیه در بخش " برنامه مبارزه برای تشکیل حکومت اسلامی" می‌نویسد:
- "امروز حوزه قم، حوزه مشهد و حوزه‌های دیگر موظفند که اسلام را ارائه بدهند و این مکتب را عرضه کنند. مردم اسلام را نمی‌شناسند. شما باید خودتان را، اسلامتان را، نمونه‌های رهبری و حکومت اسلامی را به مردم دنیا معرفی کنید، مخصوصا به گروه دانشگاهی و طبقه تحصیل کرده. دانشجویان چشمشان باز است. شما مطمئن باشید اگر این مکتب را عرضه نمایید و حکومت اسلامی را چنانکه هست به دانشگاه‌ها معرفی کنید، دانشجویان از آن استقبال خواهند کرد. دانشجویان با استبداد مخالفند. با حکومت‌های دست نشانده و استعماری مخالفند، با قلدری و غارت اموال عمومی مخالفند، با حرام‌خوری و دروغ پردازی مخالفند با اسلامی که چنین طرز حکومت اجتماعی و تعالیمی دارد هیچ دانشگاه و دانشجویی مخالفت ندارد. اینها دستشان به طرف حوزه نجف دراز است که برای ما فکری بکنید. آیا باید بنشینیم تا آنها ما را امر به معروف کنند و به انجام وظیفه دعوت نمایند؟ جوانان از اروپا ما را امر به معروف کنند که ما حوزه اسلامی تشکیل داده‌ایم شما به ما کمک کنید."
همانگونه که روشن است هدف این نقاب بر چهره‌ها، بهبود آموزش و یادگیری و امکانات بیشتر تحصیلی نبود، بلکه این عوامل استعمار خواستار سرنگونی حکومت مشروطه پارلمانی شاهنشاهی و برپایی حکومت اسلامی به رهبری خمینی بودند.