تفاوت میان نسخه‌های «الگو:نوشتار برگزیده»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
خط ۳: خط ۳:
 
*
 
*
  
[[پرونده:ShahanshahAryamehrSpeech3Bahman1351Section15Khordad.mp4|thumb|280px|[[سخنرانی اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در نشست تاریخی کنگره بزرگ ملی در بزرگداشت دهمین سالگرد انقلاب شاه و مردم ۳ بهمن ماه ۱۳۵۱|سخنرانی اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی در دهمین سالروز انقلاب شاه و مردم و یادآوری روز ننگین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲]]]]
+
[[پرونده:ShahbanouFarahPahlaviSpeechInstituteASPEN12Tir2536Shahanshahi.jpg|thumb|left|400px]]
[[پرونده:Shahanshah19Dey1341FarmerCongress2.jpg|thumb|left|180px|شاهنشاه در کنگره ملی کشاورزان ۱۹ دی ۱۳۴۱]]
 
[[پرونده:ShahanshahSpeechEnghelabShahMardomQom1341.jpg|thumb|left|180px|سخنرانی شاهنشاه در قم ۴ بهمن ۱۳۴۱]]
 
[[پرونده:Fiftheenth Khordad 42 5.jpg|thumb|left|180px|خمینی چیان به خیابان می‌ریزند]]
 
[[پرونده:TerrorKhomeini15Khordad1342g.jpg|thumb|left|180px|]]
 
[[پرونده:TerrorKhomeini15Khordad1342a.jpg|thumb|left|180px|]]
 
[[پرونده:Fiftheenth Khordad 42.jpg|thumb|left|160px|مردم به پشتیبانی از نیروهای دولتی می‌پردازند و از شهربانی درخواست اسلحه کردند ۱۵ خرداد ۱۳۴۲]]
 
  
'''[[روز ننگین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲]]'''  - در روز پانزدهم خرداد ماه ۱۳۴۲ خمینی بلوا و آشوبی در تهران و چند شهر دیگر برپا کرد تا شاید حکومت مشروطه پارلمانی ایران را براندازد. با دیدگاه امروز این بلوا در روز ننگین ۱۵ خرداد ماه همان ترکیبی را داشت که در آشوب سال ۲۵۳۷ شاهنشاهی دیدیم. آرنگ‌ها « مرگ بر این دیکتاتور خون آشام » و « یا مرگ یا خمینی » بود. خمینی چیان بارها کوشش کردند که اسلحه خانه ارتش را بگیرند، سینماها را به آتش کشیدند و  بانک‌ها و مغازه‌ها را تاراج کردند. خمینی چیان زنان بدون حجاب را کتک زدند، به کلانتری‌ها و ماموران پلیس یورش بردند و کتابخانه‌ها، مدرسه‌های دخترانه، روزنامه‌ها را به آتش کشیدند. خمینی چیان برنامه ریزی شده با پیت‌های نفت به آرشیو دادگستری که پرونده‌های این مجرمین در آنجا قرارداشت یورش بردند و بایگانی را به آتش کشیدند.  در روز پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ این بلوا نافرجام ماند زیرا که مردم ایران، ارتش، دولت و پلیس دست در دست یکدیگر خمینی چیان را تار و مار کردند. بلوای پانزدهم خرداد شکست خورد زیرا که کنفدراسیون دانشجویان و سازمان آزادی بخش فلسطین وجود نداشت. پس از این روز ننگین، خمینی چیان از اشتباه‌های خویش آموختند و برنامه دیگری ریختند. نخست توانستند که خمینی را از چوبه دار برهانند، از خمینی آیت اله ساختند و وی را سرانجام در نجف جایی که خمینی ایدئولوژی ولایت فقیه و حکومت اسلامی  را پروراند ماندگار کردند. آنگاه با بنیاد کردن کنفدراسیون دانشجویان خارج از کشور، پروپاگاند علیه شاهنشاه ایران را آغاز کردند و با این پروپاگاندهای پیوسته توانستند کشورهای غربی را علیه شاهنشاه ایران برانگیزانند. خمینی چیان با عرفات و دیگر سازمان‌های تروریستی همکاری کردند و تروریست‌هایی زبردست در ساختن بمب، مبارزه‌های مسلحانه و جنگ‌های چریکی برای براندازی حکومت ایران آموزش دادند و روانه ایران کردند. با اینکه خمینی از سوی دادگاه به مرگ محکوم شد، با همدستی ژنرال حسن پاکروان رییس سازمان اطلاعات و امنیت کشور خمینی آزاد شد تا برنامه‌های اهریمنی خود را علیه کشور ایران و شاهنشاه ایران ادامه دهد. همه کسانی که امروز در کشور ایران پست‌های کلیدی را در دست دارند همان کسانی بودند که نزدیک به خمینی و در بلوای ۱۵ خرداد دستگیر شدند.
+
'''سخنان علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی درباره حقوق بشر در نشست سالانه هیات امنای انستیتو آسپن در شهر آسپن کلرادو ۱۲ تیر ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی'''
  
در روز ننگین پانزدهم خرداد بلوا و آشوب از چند نقطه تهران آغاز شد. گروهی از خمینی چیان از میدان بارفروشان تهران به سرکردگی قمه‌کش معروف تهران "طیب حاج رضایی" به راه افتادند. گروهی دیگر از خمینی چیان از جلوی بازار و میدان ارگ با چماق و چاقو به راه افتادند.  حرکت بسیار برنامه ریزی شده برای یورش به اداره انتشارات و رادیو و مرکز تسلیحات ارتش و کلانتری‌ها برای دستیابی به سلاح گرم بود. خمینی چیان سر راه، جیپ‌ها و کامیون‌های پلیس و ماشین‌های آتش نشانی و خودروهای مردم را خرد کردند و به آتش کشیدند.  در میدان ارگ خمینی چیان به پلیس حمله کردند و شماری از نیروهای انتظامی و تظاهرکنندگان کشته شدند.  حمله‌ها به تسلیحات ارتش و کلانتری‌ها و اداره انتشارات و رادیو با وجود پایداری مامورین چندین  بار از سرگرفته شد. خمینی چیان به پارک شهر ریختند و از ورودی پارک تا سالن ورزشی پارک شهر را ویران ساختند و به آتش کشیدند و شماری از درختان پارک شهر را نیز سوزاندند. گروهی پس از خرد کردن اتاقک نگهبان وارد کاخ دادگستری شدند، اینان به خوبی به ساختمان دادگستری و جای بایگانی دادگستری آشنایی داشتند، دیوار نازک میان اتاق نگهبان و بایگانی را خراب کردند و روی پرونده‌های بایگانی نفت ریختند و به آتش کشیدند و متواری شدند. خمینی چیان در دسته‌های کوچکتری پخش شدند و در ناصر خسرو برابر شمس العماره اتوبوس‌های شرکت واحد را آتش زدند و همه کیوسک‌های بلیت فروشی را شکستند و کیوسک را از جای درآوردند. گروهی دیگر از چهارراه گلوبندک به سوی بوذرجمهری غربی و خیابان خیام سرازیر شدند و آمبولانس کشیک وزارت بهداری و ورودی و شیشه‌های وزارت بهداری را شکستند. برابر نیمروز خمینی چیان گِرد وزارت دارایی را گرفتند و پلیس ناچار به پرتاب گاز اشک آور شد. آنگاه خمینی چیان در سه دسته چهارصد تنی به باشگاه ورزشی جعفری یورش بردند و بخش‌های موزه باشگاه، ورزش باستانی و لباس کنی را شکستند و آتش زدند. کارمندان بانک‌های پیرامون بازار تا ساعت ۱۹ ناچار در بانک‌ها ماندند. خمینی چیان آمبولانس جا به جا کردن مردگان را نیز به آتش کشیدند.  هم چنین خمینی چیان  سینماهای متروپل، سعدی، حافظ، ایفل، ادئون و مغازه‌های کنار این سینماها را آتش زدند.  
+
برای من موجب خرسندی است که برای دومین بار طی دو سال اخیر خود را در میان شما می‌یابم و در نشست سالانه هیات امنای انستیتوی آسپن و مذاکرات شما شرکت می‌جویم. پس از بازدید قبلی من، ما این خوشوقتی را داشته‌ایم که مملکت من میزبان سمپوزیوم آسپن - تخت جمشید درباره «ایران گذشته حال و آینده» بوده است. گزارش‌هایی که در آن سمپوزیوم ارائه شد و گفتگوهایی که این گزارش‌ها برانگیخت در کتابی توسط انستیتو انتشار یافته است. این کتاب تحلیل‌های روشن و توأم با صراحتی را پیرامون تجارب کشور من در مسئله رشد نشان می‌دهد.
  
از ساعت یک پس نیمروز کم کم تانک‌ها به خیابان‌ها آمدند. گروهی از خمینی چیان در شرق تهران راهی کارخانه برق ژاله شدند. تا رسیدن ماموران کارکنان کارخانه با تشکیل گارد ملی و پایداری بی همانند از ورود خمینی چیان به کارخانه جلوگیری کردند.  خمینی چیان در میدان خراسان اتوبوس‌های شرکت واحد را  به آتش کشیدند و به سوی خیابان ری و میدان شاه متواری شدند. در همین هنگام خمینی چیان جلوی خودروی نیروی هوایی که از خیابان ژاله می‌گذشت را گرفتند و  ستوان یکم نیروی هوایی حبیب اله مستوفیان را  چند استوار نیروی هوایی سوار بر خودرو را بیرون کشیدند و به بسیار دلخراش ستوان یکم مستوفیان را قتل رساندند و دیگر درجه داران را به سختی زخمی کردند. به سبب نبودن اتوبوس و کمبود تاکسی مردم پیاده به سوی خانه هایشان می‌رفتند. در سراسر تهران خمینی چیان بیشتر مشروب فروشی‌ها را ویران کردند و سینماها و دانسینگ‌ها ویران ساختند و یا به آتش کشیدند. از روش کار خمینی چیان روشن بود که ستاد مرکزی آنان در سرچشمه قرار داشت و بدین روی یورش‌ها بیشتر در خیابان‌های ری، سیروس، بهارستان، امیرکبیر، ناصرخسرو، بازار، باب همایون انجام می‌شد. هم چنین پیوسته برای خمینی چیان از خیابان‌های شوش، دروازه غار، گودها، سید ملک خاتون افراد کمکی می‌رسید. از ساعت ۳ پس از نیمروز خمینی چیان به گروه‌های کوچکتری درآمدند و خود را به غرب و جنوب غربی تهران رساندند و ساعت‌های دراز در خیابان شاهرضا و سی متری به زد و خورد پرداختند.
+
'''حقوق بشر'''
  
برنامه اصلاحاتی که ملت ایران سال‌ها چشم به راه آن بود، در روز ششم بهمن ماه ۱۳۴۱ به آرای ملت ایران گذاشته شد و با اکثریت آرای ملت ایران در سراسر کشور به منشور شش ماده‌ای [[انقلاب شاه و مردم]] آری گفته‌شد. با این اصلاحات زمینداران بزرگ و هم‌چنین روحانیون آغاز به دشمنی کردند. با اجرای [[اصلاحات ارضی و الغای رژیم ارباب و رعیتی]] می‌بایستی که فئودالیسم در ایران برچیده شود و زمین از مالکین بزرگ خریداری و میان کشاورزانی که روی آن کار می‌کردند تقسیم شود. مالکین بزرگ و ملایان به سرکردگی حجت‌الاسلام خمینی تبانی کرده و تظاهراتی علیه تقسیم اراضی به راه انداختند. اصل نخست اصلاحات ارضی و الغای رژیم ارباب و رعیتی و دگرگون ساختن موقعیت سیاسی و اجتماعی زنان، با اصل پنجم منشور انقلاب شاه و مردم [[اصلاح قانون انتخابات ایران به منظور دادن حق رای به زنان و حقوق برابر سیاسی با مردان]] یعنی دادن آزادی به زنان و حق برابر سیاسی و اجتماعی با مردان در انتخاب کردن و انتخاب شدن در انجمن‌های استان و شهرستان، دو  مجلس شورای ملی و مجلس سنا و انتخابات در هر سطح انتخاباتی دیگر در کشور، افزون بر این، برای گسترش بیشتر دموکراسی در انتخابات آزاد محدودیت دینی برداشته شد تا هر ایرانی با هر باوری بتواند انتخاب کند و انتخاب شود که این با دگرگون ساختن سوگند نمایندگان از به "قرآن مجید" به "کتاب آسمانی" به اجرا درآید. همچنین دگرگون ساختن گاهنامه هجری خورشیدی به گاهنامه شاهنشاهی از فروردین ماه سال ۱۳۴۲ اصولی بودند که ملایان و فئودال‌ها با آن به مخالفت برخاستند.
+
این توجه به حقوق فرد و علاقه به آزادی در جهت شکوفایی هرچه بیشتر شایستگی فردی در تار و پود اعلامیه استقلال آمریکا که شما این هفته مراسم سالگرد آن را برگزار می‌کنید قرار دارد. توجه به حقوق فرد و رشد فرد در سنت‌های کشور من نیز ریشه‌های عمیق دارد، سنت‌هایی که مانند دیگر آثار ایران بسیار کهن است. کورش بزرگ ۲۵ سده پیش منشور حقوق بشر را صادر کرد. خردمندان ایران طی قرون و اعصار به ما آموختند که به انسان ارج بنهیم. آن‌ها مردم را راهنمایی کردند که با اعتلا نفس، جهان را از طریق مطالعه و مراقبه در درون خویش جستجو کنند. به گفته یکی از عارفان، محمد نسفی: هر انسان آینه‌ای است که جهان در آن منعکس می‌گردد. من در کنار هم قرار گرفتن این دو دیدگاه را که یکی توجه به حقوق بشر و دیگری تعلق به رشد و توسعه درونی فرد است بسیار شایسته می‌بینم. در نهایت، توسعه فقط ناشی از دستاورد مادی نیست بلکه مبتنی بر رشد فردی، غنای زندگی درونی و رجوع به حیات باطنی هر فرد نیز هست. البته ما می‌دانیم که برای تجلی نیروی خلق، برای شکوفایی هنر، موسیقی، ادبیات، علم و فلسفه انسان باید از قید ترس و زنجیر ستمگری آزاد باشد. بدین جهت است که ما حقوق و آزادی‌های بشر را گرامی می‌داریم و به آن‌ها ارج می‌گذاریم، بدین جهت است که ما باید از آن‌ها دفاع کنیم و آن‌ها را گسترش دهیم، اما در عین حال می‌دانیم که حقوق بشر تجزیه ناپذیر است. جهل و فقر فرساینده بردگی را در شکل‌های دیگری به انسان تحمیل می‌کنند، بیماری و محرومیت قید و بندهایی هستند که آزادی را محدود می‌سازند، خلاقیت را کاهش می‌دهند و روح را از گسترش بازمی‌دارند.
 +
 
 +
'''دموکراسی سیاسی'''
 +
 
 +
دموکراسی سیاسی بدون دموکراسی اقتصادی چندان مفهومی ندارد و بر همه کشورها فرض است که در جهت توزیع عادلانه درآمد و فراهم ساختن یک زندگی متناسب برای همه شهروندان خود گام بردارند. در سراسر جهان سوم، ملت‌هایی هستند که با شهامت برای چیره شدن بر بار سنگینی که ناشی از ده‌ها و صدها سال عقب ماندگی، فقر و استثمار است پیکار می‌کنند. بسیاری از آن‌ها می‌کوشند کار دشواری را که عبارت از تلفیق هدف‌های دموکراسی سیاسی است انجام دهند. این کشورها در تلاش آن هستند که نهادهای متناسب با نیازها و سنت‌های ویژه خود را تقویت کنند. بدیهی است ملت‌ها با قبول تعهد معنوی لازم و اراده و رهبری سیاسی می‌توانند کارهای زیادی برای خود بکنند اما نمی‌توانند همه را به تنهایی انجام دهند و نباید همچنین انتظاری را از آنها داشت. ملت‌ها مجموعه‌های مجزا از یکدیگر نیستند و زمانی که ما از «زمین سفینه‌ای شکل» یا «دهکده جهانی» خود صحبت می‌کنیم باید بپذیریم که دست کم قسمتی از مسائل اقتصادی کشورهای جهان سوم ناشی از اوضاع و احوالی است که نظام فعلی اقتصاد بین المللی به وجود آورده است. این مسائل با موضوع‌های همچون رابطه مبادله، قیمت کالاها، کمک و انتقال تکنولوژی پیوند دارد. بعضی از این موضوع‌ها که در مرکز گفت و شنودهای شمال و جنوب نیز قرار دارند ماه گذشته در گروه کار آسپن در ایران مورد بحث واقع شدند. این‌ها مسائلی نیستند که ما بتوانیم از آن‌ها غفلت نماییم. واقعیت حاد زمان ما آن است که دو سوم بشریت همچنان در فقر و محرومیت به سر می‌برند و نمی‌توان پذیرفت که چنین وضعی بتواند بدون وارد ساختن لطمه شدید به سلامت جامعه بین المللی ادامه یابد. تعهد ما نسبت به آسایش و تکامل فرد دارای سه بُعد مرتبط با یکدیگر و وابسته با یکدیگر است. ما به اندیشه پایبند هستیم که باید کوشش فرد در جهت پیشرفت مادی و رشد معنوی باشد. ما واقف هستیم که این کوشش باید با تلاش‌های ملی در جهت حمایت حقوق فردی و ایجاد حداقل لوازم مادی برای همه توأم باشد. اما در عین حال ما می‌پذیریم که برای ریشه کن ساختن فقر و از میان بردن جهل و بیماری و ایجاد شرایطی که افراد بتوانند همه استعدادهای خود را بروز دهند به اقداماتی در سطح جهانی که جامعه بین المللی را در بر بگیرد نیاز داریم.
 +
 
 +
سعدی شاعر نامدار ما گفته است: «بنی آدم اعضای یکدیگرند -- که در آفرینش ز یک گوهرند» «چو عضوی بدرد آورد روزگار -- دگر عضوها را نماند قرار »
 +
 
 +
ما چاره‌ای نداریم جز آنکه راه حل مسائل جهانی را با یکدیگر جستجو کنیم. من اطمینان دارم که کار انستیتو آسپن از راه ترغیب گفت و شنود و تشویق بررسی مسائل مشترک، کمک مؤثری برای نیل به این هدف خواهد بود.
  
'''[[روز ننگین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲|پیشینه و رویدادهای روز ننگین ۱۵ خرداد ۴۲ را بخوانیم و ارتجاع سرخ و سیاه را از کشور اهورایی ایران ریشه‌کن کنیم]]'''
 
 
</onlyinclude>
 
</onlyinclude>
  
 
[[رده:مشروطه:صفحه اصلی]]
 
[[رده:مشروطه:صفحه اصلی]]

نسخهٔ ‏۹ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۱۷


ShahbanouFarahPahlaviSpeechInstituteASPEN12Tir2536Shahanshahi.jpg

سخنان علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی درباره حقوق بشر در نشست سالانه هیات امنای انستیتو آسپن در شهر آسپن کلرادو ۱۲ تیر ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی

برای من موجب خرسندی است که برای دومین بار طی دو سال اخیر خود را در میان شما می‌یابم و در نشست سالانه هیات امنای انستیتوی آسپن و مذاکرات شما شرکت می‌جویم. پس از بازدید قبلی من، ما این خوشوقتی را داشته‌ایم که مملکت من میزبان سمپوزیوم آسپن - تخت جمشید درباره «ایران گذشته حال و آینده» بوده است. گزارش‌هایی که در آن سمپوزیوم ارائه شد و گفتگوهایی که این گزارش‌ها برانگیخت در کتابی توسط انستیتو انتشار یافته است. این کتاب تحلیل‌های روشن و توأم با صراحتی را پیرامون تجارب کشور من در مسئله رشد نشان می‌دهد.

حقوق بشر

این توجه به حقوق فرد و علاقه به آزادی در جهت شکوفایی هرچه بیشتر شایستگی فردی در تار و پود اعلامیه استقلال آمریکا که شما این هفته مراسم سالگرد آن را برگزار می‌کنید قرار دارد. توجه به حقوق فرد و رشد فرد در سنت‌های کشور من نیز ریشه‌های عمیق دارد، سنت‌هایی که مانند دیگر آثار ایران بسیار کهن است. کورش بزرگ ۲۵ سده پیش منشور حقوق بشر را صادر کرد. خردمندان ایران طی قرون و اعصار به ما آموختند که به انسان ارج بنهیم. آن‌ها مردم را راهنمایی کردند که با اعتلا نفس، جهان را از طریق مطالعه و مراقبه در درون خویش جستجو کنند. به گفته یکی از عارفان، محمد نسفی: هر انسان آینه‌ای است که جهان در آن منعکس می‌گردد. من در کنار هم قرار گرفتن این دو دیدگاه را که یکی توجه به حقوق بشر و دیگری تعلق به رشد و توسعه درونی فرد است بسیار شایسته می‌بینم. در نهایت، توسعه فقط ناشی از دستاورد مادی نیست بلکه مبتنی بر رشد فردی، غنای زندگی درونی و رجوع به حیات باطنی هر فرد نیز هست. البته ما می‌دانیم که برای تجلی نیروی خلق، برای شکوفایی هنر، موسیقی، ادبیات، علم و فلسفه انسان باید از قید ترس و زنجیر ستمگری آزاد باشد. بدین جهت است که ما حقوق و آزادی‌های بشر را گرامی می‌داریم و به آن‌ها ارج می‌گذاریم، بدین جهت است که ما باید از آن‌ها دفاع کنیم و آن‌ها را گسترش دهیم، اما در عین حال می‌دانیم که حقوق بشر تجزیه ناپذیر است. جهل و فقر فرساینده بردگی را در شکل‌های دیگری به انسان تحمیل می‌کنند، بیماری و محرومیت قید و بندهایی هستند که آزادی را محدود می‌سازند، خلاقیت را کاهش می‌دهند و روح را از گسترش بازمی‌دارند.

دموکراسی سیاسی

دموکراسی سیاسی بدون دموکراسی اقتصادی چندان مفهومی ندارد و بر همه کشورها فرض است که در جهت توزیع عادلانه درآمد و فراهم ساختن یک زندگی متناسب برای همه شهروندان خود گام بردارند. در سراسر جهان سوم، ملت‌هایی هستند که با شهامت برای چیره شدن بر بار سنگینی که ناشی از ده‌ها و صدها سال عقب ماندگی، فقر و استثمار است پیکار می‌کنند. بسیاری از آن‌ها می‌کوشند کار دشواری را که عبارت از تلفیق هدف‌های دموکراسی سیاسی است انجام دهند. این کشورها در تلاش آن هستند که نهادهای متناسب با نیازها و سنت‌های ویژه خود را تقویت کنند. بدیهی است ملت‌ها با قبول تعهد معنوی لازم و اراده و رهبری سیاسی می‌توانند کارهای زیادی برای خود بکنند اما نمی‌توانند همه را به تنهایی انجام دهند و نباید همچنین انتظاری را از آنها داشت. ملت‌ها مجموعه‌های مجزا از یکدیگر نیستند و زمانی که ما از «زمین سفینه‌ای شکل» یا «دهکده جهانی» خود صحبت می‌کنیم باید بپذیریم که دست کم قسمتی از مسائل اقتصادی کشورهای جهان سوم ناشی از اوضاع و احوالی است که نظام فعلی اقتصاد بین المللی به وجود آورده است. این مسائل با موضوع‌های همچون رابطه مبادله، قیمت کالاها، کمک و انتقال تکنولوژی پیوند دارد. بعضی از این موضوع‌ها که در مرکز گفت و شنودهای شمال و جنوب نیز قرار دارند ماه گذشته در گروه کار آسپن در ایران مورد بحث واقع شدند. این‌ها مسائلی نیستند که ما بتوانیم از آن‌ها غفلت نماییم. واقعیت حاد زمان ما آن است که دو سوم بشریت همچنان در فقر و محرومیت به سر می‌برند و نمی‌توان پذیرفت که چنین وضعی بتواند بدون وارد ساختن لطمه شدید به سلامت جامعه بین المللی ادامه یابد. تعهد ما نسبت به آسایش و تکامل فرد دارای سه بُعد مرتبط با یکدیگر و وابسته با یکدیگر است. ما به اندیشه پایبند هستیم که باید کوشش فرد در جهت پیشرفت مادی و رشد معنوی باشد. ما واقف هستیم که این کوشش باید با تلاش‌های ملی در جهت حمایت حقوق فردی و ایجاد حداقل لوازم مادی برای همه توأم باشد. اما در عین حال ما می‌پذیریم که برای ریشه کن ساختن فقر و از میان بردن جهل و بیماری و ایجاد شرایطی که افراد بتوانند همه استعدادهای خود را بروز دهند به اقداماتی در سطح جهانی که جامعه بین المللی را در بر بگیرد نیاز داریم.

سعدی شاعر نامدار ما گفته است: «بنی آدم اعضای یکدیگرند -- که در آفرینش ز یک گوهرند» «چو عضوی بدرد آورد روزگار -- دگر عضوها را نماند قرار »

ما چاره‌ای نداریم جز آنکه راه حل مسائل جهانی را با یکدیگر جستجو کنیم. من اطمینان دارم که کار انستیتو آسپن از راه ترغیب گفت و شنود و تشویق بررسی مسائل مشترک، کمک مؤثری برای نیل به این هدف خواهد بود.